திருவள்ளுவம் கவிதையில் - உழவு

ஆம் ப்ரியா.........மிக்க நன்றி....:thumbsup

 

தில்லாளின் ஊடி விடும்

பொட்டிட்டு மூன்று முடியிட்டு கட்டிட்ட
மனைவியினை, நாள்தோறும் காணாது
வெற்றாக வெளியிடத்தில் வீற்றிருக்கும்
கணவனை, வெறுப்புடனே நோக்கிடுவாள்
இறுதியில் வெளிப்படையாய்நொந்துகொள்வாள்

வாளாது வீட்டினில் வெட்டியாக நீகிடந்தால்
விளைநிலத்தினை யார் காப்பார் - அதனால்
உண்டு உயிர் வாழ்ந்திடும் உலகிற்கு
அண்ணமதை யார் இடுவார்

உழைப்பற்று உழைத்திடும் நினைப்பற்று - உழு
நிலத்தின்பால் செல்லாது, அதனை பேணாது
வீட்டின் மூலையில் சோம்பியே நீயிருந்தால்
விளைநிலமது வறண்டு விளைச்சலற்று போயிடுமே
வெறுப்புற்று விலகியிரும் மனைவியை போலவே

செல்லான் கிழவன் இருப்பின் நிலம்புலந்
தில்லாளின் ஊடி விடும். (1039)

 

ஆம் ப்ரியா.......வீட்டில் வாளாவிருந்தால் வீதியில் தான் இருக்க வேண்டும்.......மிக்க நன்றிகள்.....:thumbsup

 

நிலமென்னும் நல்லாள் நகும்

வறுமையென்ற சாக்கினை உறுதியாக கைகொண்டு
உடலை வளைத்து, உறுப்பை ஆட்படுத்தி - உழைத்
துண்ண எண்ணாமல் இரந்துண்டு வாழ்ந்திடும் நிலை
இழி நிலையிலும் இழி நிலையாம்

கேட்பதை கொடுத்திடும்; நீ கேட்காமலும் கொடுத்திடும்
உன் உழைப்பின் வியர்வையை அள்ளித் தெளித்தால்
வயிற்றை அரித்திடும் அமிலத்தினை; தன் கைகொண்டு
தடுத்து அமிலமரிக்க உணவினை இட்டிடுவாள்

வாழ்ந்திட வழியில்லை பிழைத்திட பிழைப்புமில்லை யென
புலம்பி, வறுமையெனை பாடாக படுத்துதுவே எனநினைந்து
சோம்பியே திருந்திட்டு, வீட்டினில் முடங்கியே கிடந்திட்டால்
கேட்டதை கொடுத்திடும், உன் வறுமையையும் போக்கிடும்
நிலத்தாய், எள்ளினகையாடிடுவாள் நீ சோம்பியேயிருந்திட்டால்

இலமென் றசைஇ இருப்பாரைக் கானின்
நிலமென்னும் நல்லாள் நகும். (1040)

 

மிக்க நன்றிகள் ப்ரியா.....:thumbsup