உலகம் ஒரு கண்ணாடி!

பழங்காலக் கதை ஒன்றை அறிந்தேன், இன்று!
பழங்காலத்தில் இருந்ததாம், ஓர் அழகிய வீடு.

அதில் இருந்தனவாம், ஆயிரம் கண்ணாடிகள்;
அதில் தெரியுமாம், வந்தவர்களின் பிம்பங்கள்!

ஒரு நாய் துள்ளும் மனத்தோடு, ஆனந்தமாய்,
ஒரு கதவில் புகுந்து, வீட்டிற்குள் சென்றதாம்.

சுற்றிலும் பார்த்த பொழுது, ஆயிரம் நண்பர்கள்,
சுற்றிலும் ஆனந்தமாகத் துள்ளுவது தெரிந்திட,

மீண்டும் மீண்டும் இந்த வீட்டிற்கு வரலாமென,
தோன்றும் எண்ணத்துடன் வெளியேறியதாம்!

மறுநாள் இன்னொரு கோபமுள்ள நாய், வீட்டில்
விரைவாய் வந்து நுழைய, அக் கண்ணாடிகளில்

அதன் பிரதிபலிப்பாக, கோபம் கொப்பளிக்கின்ற
முகம் கொண்ட, ஆயிரம் நாய்கள் கண்ணில் பட,

'இந்த வீட்டிற்கு யார்தான் வருவார்களோ! இதை
சொந்தம் கொண்டாடுவது, கோபமான நாய்களே!'

என்று எண்ணியபடி, வெளியேறிச் சென்றதாம்;
இன்று அறிவோம், உலகம் அதுபோல வீடுதான்!

நாம் இன்பமாக உலகைச் சுற்றி வந்தால், என்றும்
நாம் வாழும் உலகமும், இன்பமாகவே இருக்கும்!

:rotfl ... :rotfl

 

Thank you dear Tulips for your quick feed back.

I was reminded of a story in MahAbhArath, where

Yudhisthira says the world is full of good people and

Duryodhana says the other way!

Raji Ram :cheers

 

Dear Sunitha,

That is a lovely little darling with her mirror!

Thanks for the cute picture.

Raji Ram :cheers

 

Thank you dear Sree for your appreciation!

This acts like a tonic! R R :cheers

 

Dear Malar and Uma,

Thanks for your nice comments.

Raji Ram