கண்ணதாசன் இறந்த போது வாலி

கண்ணதாசன் இறந்த போது வாலி


கவிஞர் கண்ணதாசன் இறந்த போது வாலி எழதினார்..
`கண்ணதாசனே!–என்
அன்பு நேசனே!
நீ,
தாடியில்லாத தாகூர்;
மீசையில்லாத பாரதி!
சிறுகூடற் பட்டியில்
சிற்றோடையாய் ஊற்றெடுத்து –
சிக்காகோ நகரில்
சங்கமித்த ஜீவ நதியே!
உனக்கு
மூன்றுதாரப்மிருப்பினும் – உன்
மூலா தாரம் முத்தமிழே !
திரைப் பாடல்கள்
உன்னால் –
திவ்வியப் பிரபந்தகளாயின;
படக் கொட்டகைகள்
உன்னால் –
பாடல் பெற்ற ஸ்தலங்களாயின;
உன்னால்
நீ
ஆண் வேடத்தில்
அவதரித்த சரஸ்வதி;
கண்ணனின் கைநழுவி-
மண்ணில் விழந்த
புல்லாங்குழல்.
அயல்நாட்டில்
உயிர்நீத்த
தமிழ்நாட்டுக் குயிலே!
பதினெட்டுச்
சித்தர்களுக்கும்
நீ
ஒருவனே
உடம்பாக இருந்தாய்;
நீ
பட்டணத்தில் வாழ்ந்த
பட்டினத்தார்.
கோடம்பாக்கத்தில்
கோலோச்சிக் கொண்டிருந்த
குணங்குடி மஸ்தான் !
நீ
தந்தையாக இருந்தும் -
தாய்போல்
தாலாட்டுகளைப் பாடியவன்
இசைத்தட்டுகளில் மட்டுமல்ல –
எங்கள் நாக்குகளிலும்
உன்
படப்பாடல்கள்
பதிவாகியிருக்கின்றன
உன் மரணத்தால்
ஒர் உண்மை புலனாகிறது
எழுதப் படிக்கத் தெரியாத
எத்தனையோ பேர்களில் –
எமனும் ஒருவன்;
அழகிய கவிதைப் புத்தகத்தைக்
கிழித்துப் போட்டுவிட்டான்.
இந்த கடைசி வரிகள் இன்று வாலிக்கும் பொருந்தும்…!