மனதாரப் பாராட்டுவோம்!

வெகுநேரம் பாடுபட்டு, உளமார ஈடுபட்டு,
அறுசுவை விருந்தினைத் தயாரித்து விட்டு,
பாங்காக அடுக்கி, நேர்த்தியுடன் பரிமாறி,
தவிப்புடன் காத்திருந்தவர் முகமே மாறி,

சோர்வுறும், உண்டவர் ஒரு வார்த்தை கூட,
சொல்லாது, உண்டு எழுந்து போகக் கண்டு.
சமையலில் குறையேனும் சொன்னாலும் கூட,
பரவாயில்லை என நினைப்பதும் உண்டு.

சிறிதான செயல் ஒன்றை வெகுநேரம் செய்து,
பெருஞ்செயலைத் தானே முடித்த திருப்தியில்,
நம்மிடம் காண்பிக்கும் குழந்தையை உவந்து,
ஒரு வார்த்தை பாராட்ட அது மகிழ்ச்சியில்,

பூரித்து, மேலும் நன்கு வளருமில்லையா?
நற்சொல்லோ, அன்போ, வியத்தகு செயலோ
யார் சொலினும் செயினும் பாராட்டுவதில்லையா?
ஒருவேளை அதற்கு மனம் நமக்கில்லையோ?

எனும் எண்ணம் பிறருக்குத் தோன்றாதவாறு,
நம்மை நாமே செம்மைபடுத்திக் கொண்டவராய்,
பிறரையும் பாராட்டி, அவர் குன்றாதவாறு,
நடந்தால் இருப்போம் யார்க்கும் உகந்தவராய்.
-ஸ்ரீ

 

உங்கள் பின்னூட்டத்துக்கு நன்றி காந்தா. -ஸ்ரீ

 

உங்கள் பாராட்டுக்கு நன்றி லதா. -ஸ்ரீ

 

நீங்கள் மனதாரப் பாராட்டியதற்கு நன்றி யாமினி . -ஸ்ரீ

 

தலைக்கு பாரமாய் இருக்கும் கிரீடம் வேண்டாம்,
அது நம்மை கனத்தாலே குன்றச் செய்யும்.
நல்லது கண்டு பாராட்டத் தவற வேண்டாம்,
அது செய்பவர்க்கு ஊக்கம் தந்து மகிழச் செய்யும்.

உங்கள் பின்னூட்டத்துக்கு மிகவும் நன்றி சாய்க்ருபா.
ப்ளீஸ், என்னை ஸ்ரீ என்றே அழையுங்களேன். "சார்" வேண்டாமே? -ஸ்ரீ