நானும் என் எதிரொலியும்!

நான்: இன்னியஎதிரொலி எங்கே உள்ளாய்?
உன்னிடம் நானும் பேசிட வரவா ?

எதி: வா, வா.

நான்: நன்றாம் நாட்டில் என்றும் நீங்காத்
துன்பமிங்கே வாட்டுதே மக்களை?

எதி: களை, களை

நான்: இத்தகு அவலம் நிகழ்ந்திடு மென்றோ
வித் தகன் சுதந்திரம் வேண்டினான் அன்று?

எதி: அன்று அன்று;

நான்: களைந்திட வேண்டும் துன்பம் என்றால்
களையும் வழியும் நீ கூ றயோ?

எதி: ஓ ஓ!

நான்: மக்கள் நன்கு உழைத்திட லுடனே
ஊக்கத்துடனே செயல் பட வே ண்டுமாம்.

எதி: ஆம் ஆம்!

நான்: தலைவர் யாரும் தன்னுடை நலத்தைத்
தள்ளிப் பொது நலம் பேணிநல் செய்க

எதி: செய்க செய்க!


நான்: பொது நல வாழ்வு போகட்டு மிங்கே
என்னுடை வாழ்வு சிறந்திட வழி புகல்;

எதி: கல் கல் ;

நான்: என்னுடை சொல்லே உ ன்னுடை பதிலோ ?
என்றால் உன்னுடன் பேசலை நீபோ !

எதி: நீ போ நீ போ !

 

Dear @rgsrinivasan ,

Nice to have your thoughtful response.

I am so happy that the 'echo' of the poem on you is to take you to Thirukkural and the voice of conscience!

I appreciate the depth your imagination!

Thanks a lot.

 

அன்பு மகள் பவித்ரா,

இத்தகு கவியால் இன்புற வாழ்த்தின்
எத்தனை எத்தனை கவிகளும் எழுதலாம்
மெத்தவே அழகுடை மேம்படு கருத்தால்
சித்தமும் நிறைத்தனை சீருடை நங்காய்!