கவிதையில் அந்தாதி

உணர்ந்திட்டேன் நானும்
உன்னால் முடியாது இனியும்
நான் இல்லாது போனால்
உன் உயிர் தங்காது போகும்

 

மணமே இழுக்குது என்னை
அதிகம் இருக்குது எண்ணெய்
ஆனாலும் அமிர்தமாய் செய்கிறாள் அன்னை
நோக விடலாமா அவள் மனம் தன்னை?

 

நாவால் சுட்ட வடு அறாது...
ஆறும் அது உன் கையால் சுட்ட வடியால்.....

 

நாவுக்கும் ருசி அதிகம்
எனக்கும் பசி அதிகம்
என்ன செய்வேன் கண்ணே?
நானோ சின்ன பெண்ணே!

 

ஆச்சர்யம்தான் எனக்கு எதுவும்
நீ சிந்தும் புன்னகையையும் சேர்த்து..

 

பெண்ணே நீ என் கண்ணே
உன்னை பார்க்கும் முன்னே
கண்ணிருந்தும் குருடன் நான்