*ஒரு நிதர்சனமான உண்மை.*_

*ஒரு நிதர்சனமான உண்மை.*_

_கவிஞர் கண்ணதாசன் ஒரு கல்லூரிக் கவியரங்கத்தில் கலந்துகொண்டு கவிதையை வாசிக்க ஆரம்பித்தார்._

_அரங்கத்தில் உற்சாக ஆரவாரம் எழுந்தது._

_அவர் கவிதை வாசிக்கும்போது ஒவ்வொரு வரிக்கும் பலத்த கைதட்டல் எழுந்தது._

_வாசித்து முடிந்ததும் கரவொலி அடங்க வெகு நேரம் பிடித்தது._

_கைதட்டல்கள் முடிந்ததும், கவிஞர் கண்ணதாசன் சொன்னார்,_

_''இன்று நான் வாசித்த கவிதை நான் எழுதியது அல்ல._

_உங்கள் கல்லூரி மாணவர் ஒருவர் நேற்று ஒரு கவிதை எழுத்துக் கொண்டு வந்து என்னிடம் காண்பித்தார்._

_அது மிக நன்றாக இருந்தது._

_எனவே..._
_நான் எழுதிய கவிதையை அவரை வாசிக்க சொல்லிவிட்டு..._

_அவர் எழுதிய கவிதையை நான் வாசித்தேன்._

_என் கவிதையை அவர் வாசிக்கும்போது எந்தவித ஆரவாரமும் இல்லை._

_அவர் எழுதிய கவிதையை நான் வாசித்தபோது பலத்த வரவேற்பு._

_ஆக சொல்பவன் யார் என்பதைத்தான் உலகம் பார்க்கிறதே ஒழிய...._

_சொல்லும் பொருளைப் பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை என்பதுதான் உண்மை என்று புரிகிறது."_