கண் கெட்ட பிறகு!

[JUSTIFY]திரு. கோபிநாத் அவர்களின் நிகழ்ச்சி ஒன்றை நான் விரும்பிப் பார்ப்பது வழக்கம். நேற்றைய நிகழ்ச்சியில் நல்ல விஷயம் ஒன்று பகிர்ந்துகொள்ளக் கிடைத்தது.

ஐம்பது வயதைத் தாண்டி, வாழ்க்கைத் துணையை இழந்த ஆண்கள், பெண்கள் பங்கேற்ற நிகழ்ச்சி. பொதுவாக, அனைவருமே தம் துணையைப் பற்றிய நினைவுகளைப் பசுமையாகக் கொண்டு இருப்பதுபோலத் தோன்றியது. அதில் குறிப்பிட வேண்டிய விஷயம் என்னவென்றால், தன் மனைவி உலகை நீத்த பின்பு, அவளிடம் மன்னிப்புக் கேட்டு, மனம் கலங்கும் கணவர் சிலர் பங்கேற்றுப் பேசினார்கள். ஒருவர், தன் மனைவி என்ன செய்தாலும் குறை கண்டு, அவளை மனம் நோகச் செய்து, அவளின் சுற்றமும் அதைச் சொல்லி வருந்தியதைக் குறிப்பிட்டார். அவர்களிடம் மன்னிப்பும் கேட்டார்! அப்போது நினைவில் தோன்றியதுதான், 'கண் கெட்ட பிறகு..............!!'

குறைகள் இல்லாது யாருமே உலகில் உலவ முடியாது! வாழ்க்கைத் துணை நாமே தேடிக்கொண்டாலும், பெரியவர் தேடித் தந்தாலும், குறை நிச்சயம் இருக்கும். அதை மறந்து, விட்டுக் கொடுத்து மகிழ்வுடன் வாழ்வதே, நல்ல வாழ்க்கை. இதை அனைவரும் மனதில் உறுதியாக வைத்துக் கொள்ளவேண்டும்.

Love is blind என்பதை உருவ ஒற்றுமை இல்லாத ஜோடிகளைப் பார்த்துக் கூறுவது வழக்கம். ஆறடியும், ஐந்தடியும்; கருப்பும், சிவப்பும்; ஒல்லியும், பருமனும்; அழகும், அழகில்லாததும் என்று பல வகை ஜோடிகள் உள்ளனரே! நான் எண்ணும் விளக்கமே வேறு! அன்பு இருந்தால், அவர்கள் செய்யும் தவறுகளை நம் கண்கள் காணவே காணாது; அதுதான் அந்தகத் தன்மை (blind)!

உயிரோடு உலவும்போது, வெறுப்பை அள்ளிக் கொட்டிவிட்டு, இல்லாதபோது அழுது வருந்துவதை விட்டு, இருக்கும் காலத்தில் சில அன்பு வார்த்தைகள் பேசுவோம்; வாழ்க்கைத் துணையை மகிழ்வித்து, நாமும் மகிழ்வோம்!

(இது நம் சுற்றம், நட்புக்கும் பொருந்தும் அல்லவா?)

:cheers[/JUSTIFY]

 

Dear Andal and RGS,

Thanks a lot for your feed back.

 

Thanks for your comment Preethi.