A Return Gift From The Birthday Baby

Dear Sridhar,
That was a beautiful poem, can i call it an ode to daeth. When I read it I was reminded of poet Kannadasan who often did talk about the inevitable, unkown"death".His songs were full of the mystery that surroonded the word. It is so well written and nothing depressing or sad which is remarkable.

 

Dear Sridhar,

Came here to see the FBs but what I see is a beautiful translation of the original. Though I lack this kind of a tamil knowledge to comment on your writing but still read thru the same with lot of difficulty and could understand a little bit but whatever it was - a great piece. But my vote is always for the Original.

Here i wanted to relate to you an incident which changed my course of life. It happened when I was in +2, one day when we were trying to sleep, somehow my thoughts went to death, what happens ater that etc but for a few minutes, I was not there. I could feel that I was looking at my body lying there. This was for a few seconds but enough to sent a chill thru my spine. After this incident , my thinking, my way of taking life has changed for good. Maybe I am not sure whether it was like brushing with death.

 

Dear Sridhar,

Thanx for keeping so much of ice on me. Already having a bad cold & fever and this is going to increase it. Sridhar, as you are aware, my father settled down in Bangalore almost 40 years back, me & my brother were born here and studied here so no vasanai of tamil writings. We speak a fluent tamil because at home we still speak only tamil. Though I learnt tamil due to my own interest but reading fast has not been mastered. Maybe after reading a few lines,reading the entire big text would look tedious and I would just throw the book or if it is a really a very good article, then ask mom to read it for me.

Now I will take my DF's advice and start practicing the same. Lets hope I will also master the same.

 

dear sridhar sir,
thanks a lot for the detailed reply and sorry for the delay frm my side...
yes, children are denied the truth about death, and when they grow up,they conform to rituals but lose grasp of the reality of it...they dont even want to talk about it....
as you have said in reply to pushpavalli maam, the best form of initiation is probably the nachiketas story...
sadly, many parents discourage children from questioning, saying "we never questioned our elders" - as if its a virtue..!! hope more parents open up...

to me, accepting a death and coming to terms with it is not such an issue, but my problem is the social norms associated with it...offering condolences to people whom you don't emotionally connect with, etc....am never equipped to handle these social situations...what is the most appropriate thing to say...etc...anyway,this is digression...

 

தொட்டுத் தாலி கட்டிய ஆசை மனைவி
அன்பைக் கொட்டி வளர்த்த எனதருமைப் புதல்வி
வாழ்க்கை கொடுத்த பெற்றோர்
வாழவைத்த ஆசிரியர்
வாழ்விற்கு அர்த்தம் கொடுத்த நட்பு
உற்றார் உடன் பிற்ந்தோர்
நான் நேசித்தவர்கள் என்னை நேசித்தவர்கள்
இவர்களை இனி நான் எங்கே காண்பேன்?



Yen Sir ippadi alzha vaikureenga...... Rant

அவர்கள் இறங்கும் இடமும் வேறு
இறங்க வேண்டிய நேரமும் வேறு
காலம் எழுதிய கணக்கு முடிந்ததும்
ஆலய மணியின் ஓசை கேட்க
அழகாய் முடியும் அவர்களின் பயணம்'

Valkaina ivolothaan Sir.... Unga 5 line sollidichi.. Ivolo thanda life... itha pruinchikama yenda ivolo prechana panreenganu.....:hide:

என் உயிரில் கலந்த உறவே
என் உயிரினும் சிறந்த நட்பே!
நிஜமாய் நேசம் வைத்தேன் எனினும்
இன்னும் அதிகம் நேசிக்க
நெஞ்சம் என்றும் நினைத்ததுண்டு
நேசம் அதிகம் இருந்தாலும்
நேரம் முடிந்த காரணத்தால்
நேராய் மேலே போகின்றேன்
அன்பாய் எனக்கு விடை கொடுப்பீர்
நெஞ்சில் என்றும் எனை வைப்பீர்

Migavum urukkamana oru Vinnapam......

Ithu thaan Sir namm thaimozhi thamil mozhiyin Sirapu..
Ungal aangila kavithai vaasikum bothu en kangal
Mattume vassithathu..
Aanal.. intha kavithai ..
En Ullamum Unarvugalum allava Vaasithathu....




Valzha Thamil.. Valarga Ungal Eluthukkal.. Computer Typing
brindha...:bowdown

 

Dear Sridhar,

காலதேவதை கனிவுடன் சிரித்தாள்
'இது உனது வீடும் இல்லை
இவர் உனது ம்க்களும் இல்லை
இது நீ பயணிக்கும் ரயில் பெட்டி
இவர்கள் உன் சக பயணிகள்
நீ இறங்க வேண்டிய இடம் வந்துவிட்டது
இதோ ரயிலும் இங்கே நின்று விட்டது
நேரமாகிவிட்டது நண்பனே!
நமது வீட்டுக்குப் போக
நேரமாகிவிட்டது!
உன் வாழ்க்கை என்னும் ரயிலை விட்டு
உடனே இறங்கு! நாம் போவோம்

''என் மனைவி, மகள்,
என் சொந்தம் நட்பு?"

அவர்கள் இறங்கும் இடமும் வேறு
இறங்க வேண்டிய நேரமும் வேறு
காலம் எழுதிய கணக்கு முடிந்ததும்
ஆலய மணியின் ஓசை கேட்க
அழகாய் முடியும் அவர்களின் பயணம்'


romba aythamana ezhtugalu. How profound is your thinking but you made us cry today in the morning itself. i felt really bad that i could not read tamil but somehow, I have to read came into my mind and patiently I went thru your poem but finally I started crying.

Sridhar, you have touched the core of hearts bringoing out the ultimate truth in death. I like the above verses very much. How exquistely you have compared our family to co passengers in a train and where we get down and they get down are dfferent but still we go on with our lives. The same way, losing of a dear one will have a strong scar in our mind but still life goes on waiting for none.

என் உயிரில் கலந்த உறவே
என் உயிரினும் சிறந்த நட்பே!
நிஜமாய் நேசம் வைத்தேன் எனினும்
இன்னும் அதிகம் நேசிக்க
நெஞ்சம் என்றும் நினைத்ததுண்டு
நேசம் அதிகம் இருந்தாலும்
நேரம் முடிந்த காரணத்தால்
நேராய் மேலே போகின்றேன்
அன்பாய் எனக்கு விடை கொடுப்பீர்
நெஞ்சில் என்றும் எனை வைப்பீர்

This is a great tribute.........An ode to Death........very beautiful. You should ask some publisher to publish this.....seriously.......no jokes.