நாங்கள் அகதி ஆயிட்டோம் . அப்ப நீங்க ?

paravikaluku vai iruntha avai solirukakudia kashtangal anaithayum nengal unarthu azhagai yezhuthiviteerkal, super :thumbsup

 

இந்த வரிகள் வலை தளத்தில் இருந்து எடுக்கப் பட்டவை.

துள்ளித் திரிந்த சிறுவயதில்,
துவிச்சக்கர வண்டியோட்டி,
வரப்புப் பாதையின் மேடுபள்ளம்
வலிமையாக்கியது என் மன உறுதியை.

நகர வாழ்க்கையில் இங்கு வந்து
நாலுசக்கர வண்டி ஓட்டினாலும்
மனம் அச்சத்திலேயே வாடுவதேன்.

இயற்கை தந்த தென்றலை - அன்று
இன்பமாய் அனுபவித்தேன்,
இங்கு ஏசி போட்டு இன்பம் கண்டாலும்
இனிமையான தூக்கமில்லையே!

குறைந்த வசதியானாலும் - ஊரில்
குதூகலமாய் இருந்த நான்
கூடிய வசதியிருந்தும் - இன்று
குமுறுவதேன் மனமே!

மனமே இதற்கு நீதான் காரணமென்றால்,
மனம் அலை பாயாமல் இருக்க
மனமே நீயே ஒரு வழி சொல்வாயா?

குரங்கு மனம்பிடித்த குரங்கிலிருந்து பிறந்து வளர்ந்த
சமுதாய மனிதன்!!!!
கவிஞர்-முத்து

மகேஸ்வர்
இன்றைய நகர வாழ்க்கை
நரகம் என்பதை நங்கூரமாய்
பறவைகளின் வாயிலாய் கூறி விட்டீர்கள்.
இழந்தவை,இழக்கப் பட்டவை ,இன்னும் இழக்கப் போபவை இவை மட்டுமா????
அன்பு பண்பு,மனிதம் இழந்து மனிதன் இயந்திரமாய்
இயற்கையை மிதித்து ஒரு இறந்த மானுடத்தின் நிழலாய் ....
நாமாக பார்த்து திருந்தினால் நிலம் பிழைக்கும்.குலம் செழிக்கும்

மிகவும் சிந்திக்க வேண்டிய கருத்து வரிகள்
உங்கள் பகிர்வுக்கு மிக்க நன்றி

 

Shankarimahesh,

Well said. You have brought out the present day situations very precisely as if told by the birds.

You are excelling in your poems! Kudos to you.

 

நாமும் அகதிகளாய் பட்டணத்தின் சகதியில் பசுமையின் சுவடிழந்து வாழ்ந்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை அழகாய் கூறி விட்டீர்கள் நன்று!!!thumbsup