நன்மரமும், நன்றிகெட்ட நானும் ....

காற்று நுழையும் சாளரத்தின் வழியே
காணும் பூத்துக் குலுங்கும் சிறுமரமும்,
வேற்றுமையின்றி அதன் மேலேறிக் குதூகலிக்கும்
அணிலும் குருவியுமென் உற்ற நண்பர்கள் !

காட்சியில் மூழ்கும் போதே சட்டென
மாறும் வானிலையோடு நாசி துளைக்கும்
தூறல் கிளப்பும் நல் மண்வாசம் !
மீட்சி இவையே எனக்கு அந்நாளில் !

இப்படியான என் உலகத்தில் ஓர்நாள்
காரிருள் சூழ்ந்தது, கயவர்கள் கைமாறு !
நிழலும் நன்மையும் அருளாய்ப் பொழியும்
நன்மரத்தை வெட்டிச் சாய்த்த நரிகளுருவில் !

வசிப்பிடம் இழந்த அணிலும் குருவியும்
நசித்தழுத ஓசை என் செவிகளறியும் !
சீ ! வெட்கித் தலை குனிந்தேன் நான் !
செயலற்றுப் பாவத்தைத் தடுக்க இயலாமைக்கு !

மரமற்ற வெற்றிடம் பார்க்கப் பொறுக்காமல்
அவ்விடம் நான் நட்ட வேறொன்றும்
கிளைக்கவில்லை, அம்மண் அறிந்தது போலும்
நான் நன்றி கெட்டவள் என்று !

Regards,

Pavithra

 

@jskls , @GoogleGlass , @sangeethakripa , @suryakala , @periamma ,

அன்பிற்குரியீர் ! உங்கள் ஆறுதலான பின்னூட்டங்களுக்கு நன்றி !