உரத்த சிந்தனை ...

சந்தேகங்களுக்கும் விளக்கங்களும் இடையில்
சந்தோஷங்கள் தொலைப்பது சரியா ?
உரத்த சிந்தனை, அவ்வளவே !

பேசாத வார்த்தைகளுக்கு அர்த்தமுண்டா ?
உண்டென்று அறிய நேர்கையில்
அதிகம் பேசி உறக்கமிழக்கிறேன் !

கேட்பது சுலபமென்று கேள்விகள்
தொடுக்கப்பட்டால் விடை கொடுப்பது
கடினமென்று மௌனமாதல் பிழையா ?

வினாவிற்கும் விடைக்கும் இடைப்பட்ட
காலத்தில் அலைபாயும் மனதுக்கு
கடிவாளம் எப்படிப் போடுவது ?

விடை கிடைத்தப் பின்னும்
வருத்தம் விடைபெறாது இருப்பதை
எவ்வாறு எடுத்துக் கொள்வது ?

ஒவ்வொரு முறையும் என்னை
நிரூபித்துக் கொள்ள வேண்டிய
தருணங்களைக் கண்டு அஞ்சுகிறேன் !

அச்சம் செயலாக்கம் குறித்தல்ல!
அதன் பின்விளைவாய் ஏதோவொரு
மனவருத்தம் நிகழும் என்றே !

எப்போதும் பொய் உரைப்பதில்லை
என்றாலும் புண்படுத்தும் என்றுணர்ந்தால்
சிற்சில மெய்யும் உரைப்பதில்லை !

நித்தமொரு அனுபவமென்று அறிந்திருந்தாலும்
வாழ்வின் அவ்வப்போதைய நிகழ்வுகளைக்
கடக்கையில் ஆச்சரியம் கொள்கிறேன் !

ஏட்டிலே இல்லாத எத்தனையோ
பாடங்களை நினைவுகளாய் அவை
வழங்குவதை வியந்து நோக்குகிறேன் !

கற்றதை அன்றாடத்தில் கடைபிடிக்க
முயன்று அதில் வெற்றிகளும்
அவற்றோடு தோல்விகளும் அடைகிறேன் !

விசித்திரங்களில் முதலிடம் வாழ்க்கைக்கே!
அதிர்ச்சியும் ஆச்சரியமும் தவறாமல்
வழங்கும், தினசரி வாழ்க்கைக்கே !

எண்ணங்களுக்கு வார்த்தை வடிவிட்டுப்
படித்துப் பார்த்தேன் , சட்டென்று
மனங்குளிர்ந்து இதழ் விரிந்தது !

குழப்பம் விடைபெற்றுக் கொண்டது !
தெளிவான சிந்தனை பிறந்தது!
தொலைத்த நிம்மதி கிடைத்தது !

என்னுள்ளே ஏற்பட்டது என்னவென்று
அறிந்து கொள்ள விழைகிறீர்களா ?
உங்களிடமே கேட்டு உணருங்கள் !

Regards,

Pavithra

 

உறக்கம் கலைந்து கவிதைப் பகுதிக்கு வந்திருக்கிறீர்கள் போல? எப்போதும் உண்ட மயக்கத்திலேயே இருந்தால் அப்படித்தான்,மண்டையில் போட்டு எழுப்பி விடுவோம் !
பின்னூட்டத்திற்கு நன்றி நண்பரே !