இதுவரை இல்லாத உணர்விது - 11

இதுவரை இல்லாத உணர்விது - 11​

வேகமாக தன் அறைக்கு வந்தவள் தன் பதட்டத்தை தணித்துக் கொள்ள நீண்ட பெருமூச்சுக்களை விட்டாள் .

" ஹாப்பாடா தப்பித்து விட்டோம் " என்று எண்ணியவளை பற்றி திருப்பினான் சந்தோஷ் .

முழுதாய் இரண்டு பெருமூச்சுக்களை விட்டிருக்கமாட்டாள் அதற்குள் பயத்தில் மீண்டும் அவள் இதயம் தாறுமாறாய் துடிக்க தொடங்கியது .

அவளை பார்த்து முறைத்தவன் , " என்ன ஆச்சு உனக்கு ? ஏன் இப்படி பண்ணுறே ? நான் என்ன பேயா, பிசாசா இல்ல பூதமா இப்படி அரண்டு போக ?" என்று அவளிடம் வினவினான் .

' என்ன ' என்று மருண்டு விழித்தவளை பார்த்து அவனுக்கு கோபம் கூடியது .

" ம் சொல்லு " என்று உறுமினான் . (நீ சும்மா சும்மா இப்படி உறுமிக்கிட்டே இருந்தா அவ பயப்படாம வேற என்ன செய்வா ?? )

அவள் எங்கிருந்து சொல்லுவாள் . பாவம் பயத்தில் மேல் அன்னமும் கீழ் அன்னமும் பசை போட்டதை போல் அல்லவா ஒட்டிக் கொண்டது .

அவளிடம் இருந்து பதில் வராது போக அவனே தொடர்ந்தான் .

" சாப்பிட கூட்டிட்டு போன இப்படி ஓடி வர !! அங்க இருங்குறவங்க எல்லாம் என்ன நினைப்பாங்க ?? வா வந்து சாப்பிடு "

" இல்ல வேண்டாம் " என்று தலையசைத்தாள் .

" நீ என்ன சின்ன குழந்தையா ??? சாப்பிடுறதுக்கு இப்படி அடம் பண்ணுறே . வா வா... " என்றவன் பேச்சு அவளின் வேகமான தலையசைப்பில் நின்றது.

" என் பேச்சுக்கு அவ்ளோதான் மரியாதை இல்ல . சரி போ " என்றவன் வேகமாக வெளியேறினான் .


' அவன் அவளை கையைப் பிடித்து அழைத்துச் சென்றதையும் , அவள் தன் அறைக்கு சென்றது அவளை தொடர்ந்து சந்தோஷ¤ம் விரைந்தது ' என அனைத்தையும் வன்மத்தோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் நேகா .

சந்தோஷ் அந்த அறையை விட்டு சென்றதும் மழை பெய்து ஒய்ந்ததை போல் உணர்ந்தாள் மதுரா .

" இனி என்ன செய்வது ?? " என்று யோசித்துக் கொண்டே பெட்டில் அமர்ந்தாள் .

" பேசாம போய் சாப்பிடுவோமா " என்று நினைத்தவள்,


" ம்ஹ¤ம் " என்று வேகமாக தலையசைத்தாள் .


" தேடி போய் அந்த ஜொள்ளுக்கிட்ட என்னால மாட்ட முடியாதுப்பா " என்றவள் அந்த அறையை சுற்றிலும் தன் பார்வையை ஓடவிட்டாள் .



நிச்சயத்திற்கு வந்த பரிசு பொருட்கள் அனைத்தும் அவள் அறையில் அவள் பொறுப்பில் இருந்ததன .



சுற்றி வந்த பார்வை கடிகாரத்தில் வந்து நின்றது . மணி பத்தை கடந்துக் கொண்டிருந்தது . விருந்துக்கு வந்தவர்கள் கொஞ்ச கொஞ்சமாக கிளம்பி செல்ல தொடங்கினர் .



தன் உடைகளை எடுத்து வைக்க துவங்கினாள் . நாளை இங்கிருந்து கிளம்ப போகிறோம் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு வருத்ததை அளித்தது .



" ஏய் இப்போ எதுக்கு நீ வருத்த படுறே ?? விருந்துக்கு வந்தா கிளம்பித்தானே ஆகணும் " என்று தனக்கு தானே சமாதானம் கூறிக் கொண்டவள்,



பரிசுப் பொருட்களை கவனமாக வேறு இடத்தில் வைப்பதை பற்றியும் , நாளை தான் இங்கிருந்து கிளம்புவது பற்றியும் கூறிவிட வேண்டும் என்று எண்ணியவள் " யாரிடம் கூறலாம் ? " என்று யோசித்துவிட்டு ' நிமிஷா ' வை முடிவு செய்தாள் .



" அவள் அறை எதுன்னு சுத்திக் காட்டும் போது கவனிக்க மறந்துட்டேனே" என்று தன்னை தானே நொந்துக் கொண்டவள் ராஜத்தின் முன் வந்து நின்றாள் . (இந்த அறிவு மொதல்லையே இருந்திருக்கணும் வாணி )



" நிமிஷாவோட ரூம்.... " என்று பாதி வாக்கியத்தை மென்று முழுங்கினாள் . (இதுக்குத்தான் சந்தோஷ் கூப்பிடும் போதே போய் சாப்பிடனும்கிறது . இப்படி பாதி வாக்கியத்தை மென்னு முழுங்கிட்டு இருக்க வேண்டாமில்ல )



" படிக்கு எதுத்தாப்புல இருக்குற ரெண்டு ரூமுல இடது பக்கம் உள்ளது. போம்மா " என்றார் கனிவுடன்.



நன்றியோடு புன்னகைத்து விட்டு படியில் ஏறும் போது யாரிடம் மாட்டிக் கொள்ள கூடாது என்று பயந்தாளோ அவனிடம் மாட்டிக் கொண்டாள்.



படிகளில் ஏற எத்தனித்தவளின் முன் கையில் பூவோடு வந்து நின்று புன்னகைத்தான் முகிலன் . (மனசுல பெரிய புன்னகை மன்னன்னு நினைப்பா முகிலன் உனக்கு ?? )



வேறு வழியின்றி அதை வாங்கியவள் விடுவிடு என படிகளில் ஏறினாள் . கையில் இருந்த பூவை தூக்கி எறிந்து விடலாம் என்று நினைத்தவள் அதன் அழகில் மயங்கி வேறு வழியின்றி அதை கையிலேயே வைத்துக் கொண்டாள் .



மாடியை அடைந்தவள் தன் எதிரே இருந்த இரண்டு அறைகளில் எது நிமிஷா அறையென குழம்பிப் போனாள் . எதிரே பார்த்துட்டு இருக்கும் போது உள்ள இடது புறமா இல்ல திரும்பி நிற்கும் போது உள்ள இடது புறமா என்று குழம்பி போனவள் ஒரு வழியாக தனக்கு இடது புறம் உள்ள அறை கதவை தட்டினாள் .



" யெஸ் " என்று சந்தோஷ் குரல் ஒலிக்கவும் ,



கண்கள் விரிய அவளுடைய ஹார்ட் பீட் எகிறியது . உடனே மற்றொரு அறைக் கதவை தட்டிக் கொண்டு வேகமாக உள்ளே நுழைந்தாள் .



உள்ளே நிமிஷா கையில் செல்போனுடன் கற்பனையில் மிதந்துக் கொண்டிருந்தாள் .



"ஹாலோ மேடம் இங்க நான் ஒருத்தி வந்திருக்கேன் " என்று மதுரா கூறியதும் தான் நிமிஷா சுய உணர்விற்கு வந்தாள் .



அசடு வழிய சிரித்தவள் " ஒன்றும் இல்லைப்பா , அது வந்து... " என்று துவங்கவும் ,



" எதுவும் வர வேண்டாம் . உன் பெர்ஸ்னல் உங்கிட்டேயே இருக்கட்டும் " என்று புன்னகைத்தவளை பார்த்து பதிலுக்கு புன்னகைத்த நிமிஷா அவள் கையில் இருந்ததை பார்த்து ,



" ஹேய் என்னப்பா அது கையில ?? "



" பூ. இதை என்ன பண்ண ?? "



" வச்சுக்கோ "



" இதை வச்சுக்கிட்டு நான் என்ன பண்ண ?? " ( ம் பேசாம பொக்கே ஷாப் அரம்பிச்சுடு மதுரா )



" எதுக்காக இதை எடுத்தியோ அதுக்காக இதை வச்சுக்கோ " ( அடடா என்ன ஒரு கண்டுபிடிப்பு நிம்மி )



" நான் எங்க எடுத்தேன் ?? அந்த ஜொள்ளு பார்ட்டில கொடுத்துச்சு... " என்று மனதில் நினைத்ததை தன்னை அறியாமல் சொல்லி நாக்கை கடித்தாள் .



" யாரு சந்தோஷ் அண்ணா ப்ரெண்ட் முகிலை சொல்லுறியா ? "



" ம் "



" என்ன ரொம்ப ஜொள்ளு விட்டாரா ? "



" ம்.. சரியான டார்சர்மா . எங்க போனாலும் பின்னாடியே வந்துட்டு.. கோவம் கோவமா வருது "



" சந்தோஷ் அண்ணாக்கிட்ட சொன்னியா ? "



" எங்கே ? சாப்பிட வரலைன்னு சந்தோஷ் சார் கோவிச்சுக்கிட்டு போயிடாரு "



" கோவிச்சுக்கிட்டா ? ஏன் ?? "



"அம்மா சந்தோஷ் சார்க்கிட்ட சாப்பிட அழைச்சுட்டு போக சொன்னாங்க . அங்கே சாப்பிடுற இடத்துல முகில் நிக்கிறத பார்த்துட்டு பயந்து ஓடி வந்துட்டேன். அவர் சாப்பிட கூப்பிட்டு போகலைனு கோபம் . நான் என்னப்பா பண்ணட்டும் " என்று கூறியவள் முகத்தை பார்க்கும் போது பாவமாய் இருந்தது .



நிமிஷா பேசுவதற்கு முன் அவளே தொடர்ந்தாள் ,



" சரி விடு. நான் இப்போ இருக்குற ரூம்ல தான் எல்லா கிப்டையும் வச்சுருக்கேன் . அதை எங்கயாச்சும் பத்திரமா வைக்கணுமே , இங்க கொண்டு வந்து வச்சிடவா ?? " என்று நிமிஷாவின் முகத்தைப் பார்த்தாள்.



" அது அங்கயே இருக்கட்டும்டா . பத்திரமா தானே இருக்கு . நாளைக்கு பிரிச்சுக்கலாம் "



" இல்லைப்பா நாளைக்கு காலைல நான் கிளம்பிடுவேன் . அதான் கேட்கிறேன் " என்ற மதுராவின் வாக்கியத்தில் புருவம் நெளிய நிமிர்ந்தாள் நிமிஷா .







" என்னது நாளைக்கு கிளம்புறியா ?? "



" ஆமாம்பா ஹாஸ்டல்ல ரெண்டு நாள் தான் லீவ் வாங்கிட்டு வந்தேன் . கரெக்டா போய்டணும் . நிறைய பார்மாலிட்டிஸ் இருக்கு " என்றாள்.



" ஒரு பத்து நிமிடம் நீ இங்கேயே இரு . நான் இதோ வந்து விடுகிறேன் " என்று அங்கிருந்து வெளியேறினாள் .



நிமிஷா சென்ற ஐந்தாம் நிமிடம் ,



" நிம்மி நீ கேட்டதாலே உடனே C.D போட்டு எடுத்துட்டு வந்தேன் " என்று கூறிக் கொண்டே உள்ளே நுழைந்தான் சந்தோஷ் .



அந்த அறையில் மதுராவை பார்த்ததும் அவன் பேச்சு தடை பட்டது . அவனைக் கண்டதும் வேகமாக தன் கண்களை துடத்துக் கொண்டவள் தன் கையில் இருந்த ஆல்பத்தை மறைக்க முயன்றாள் .



அதனை கண்டு கொண்டவன் அவள் அருகே வந்து தன் கையில் இருந்த C.Dஐ மேஜை மேல் வைத்து விட்டு அவள் கையில் இருந்த ஆல்பத்தை வாங்கினான் .



அதில் அவர்கள் அனைவரும் சிறுவயதில் ராஜேஸ்வரியுடன் இணைந்திருந்தனர் . அதனை கண்டவன் " ராஜி ஆன்டி " என்று புன்னகைத்தான் .



அவளின் கண்ணீரின் காரணம் அறிந்தவன் ,



" நீ ஆன்டிய ரொம்ப மிஸ் பண்ணறே இல்லை " என்றான் .



' ம் ' என்று தலையசைக்கும் போது கண்ணீர் விழிகளை மறைத்தது . அருகே இருந்த தம்ளரில் தண்ணீர் நிரப்பி ,



" இந்தா குடி " என்று நீட்டினான் .



' வேண்டாம் ' என மறுக்க போனவள் தன் தொண்டை அடைத்துக் கொண்டு இருப்பதை உணர்ந்து வாங்கி பருகினாள் .



" இந்த போட்டோவை எனக்கு கொடுக்க முடியுமா ? " என்றாள் கெஞ்சலாக .



" இது என்னோடது இல்லை நிம்மியோடது அவ கிட்டே தான் கேட்கணும்" என்று அவன் கூறியதும் அவள் முகம் சூம்பிவிட்டது .



அதனை காண பொறுக்காதவன் , " ஆனா இதே போல் இன்னோர் காப்பி வேணா என்னால எடுத்து கொடுக்க முடியும் " என்று அவன் கூறிய மறு நொடி அவள் முகம் மீண்டும் ஒளி பெற்றது .



" ரொம்ப தாங்க்ஸ் " என்றாள் புன்னகையோடு .



" இதுக்கு இவ்வளவு சந்தோசமா ஏன் உங்கிட்டே ஆன்டி போட்டொ இல்லையா ? "



" ம்ஹ¤ம் " என்று அவள் தலையசைத்ததும் ,



" என்னது நிஜமா இல்லையா ? "







" இல்லை அம்மா போட்டோ எதுவுமே கிடையாது.அப்பவுடைய ஒரே ஒரு போட்டா மட்டும் தான் இருக்கு " என்றாள் வருத்ததோடு .



" ஓ , எங்கிட்ட உங்க அப்பா அம்மா நீ இருக்கது போல நிறைய போட்டோஸ் இருக்கு பார்க்குறியா ? " என்று அவன் கேட்டதும் அவள் முகம் சந்தோஷத்தில் ஜொலித்ததை விவரிக்க மொழிகள் உண்டா ?



" நிஜமாவா ? "



" ஆமா. போட்டோஸ் அரிச்சிடும் என்று பயத்துல அம்மா எல்லாவற்றையும் எங்கிட்ட கொடுத்து ஸ்கேன் பண்ணி வச்சுக்க சொல்லிட்டாங்க . இப்போ எல்லாம் என் pc-ல இருக்கு. பார்க்கறியா ? "

என்று அவன் வினவியதும் தயக்கத்துடன் கடிகாரத்தை பார்த்தாள்.



மணி பதினொன்றை நெருங்கி கொண்டிருந்தது. அவள் எண்ணப் போக்கை உணர்ந்தவன் ,



" பரவாயில்லை. நாளைக்கு காலைல பார்த்துக் கொள்ளலாம் " என்றான்.



" இல்ல நாளைக்கு காலைல நான் கிளம்பிடுவேன் . so இப்பவே வரட்டுமா ? " என்றாள் தயக்கத்துடன் .



" என்னது காலைல கிளம்புறியா ?? " என்றான் யோசனையோடு .



" ம் " என்று தலையசைத்தாள்.



அடுத்தவர் விசயத்தில் மூக்கை நுழைப்பதை விரும்பாதவன் என்பதால் எதுவும் பேசாமல் அவளை தன் அறைக்கு அழைத்துச் சென்றான் . தயங்கி தயங்கி அவள் வாசலில் நிற்கவும் ,



" வா உள்ளே வா " என்று உள்ளே அழைத்து கம்ப்யூட்டர் சேரைக் காட்டி அவளை உட்காரும்படி சைகை செய்தான் .



மதுரா இதுவரை எந்த ஆடவனிடமும் பேசி பழகியது கிடையாது . அவளுடைய பயந்த சுபாவத்தை புரிந்துக் கொண்டு கல்லூரி தோழர்கள் அவளிடம் வம்பு செய்ததும் கிடையாது . அவள் வகுப்பறையை விட்டு அனாவசியமாக வெளியே செல்ல மாட்டாள் என்பதால் மற்றவர்களுடன் அவள் பழகவோ , இல்லை அவளிடம் வம்பு செய்யவோ மற்றவர்களுக்கும் வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை .



அதனாலேயே முகிலின் நடவடிக்கை அவளுக்குள் பீதியை கிளப்பியது . அதே சமயம் அந்த சுபாவம் அவளை சந்தோஷிடம் சகஜமாக பழக விடாமல் செய்தது .



இப்படிபட்டவளை தனியாக ஒரு அடவனுடன் அவன் அறைக்கு இரவு பதினொர் மணிக்கு செல்ல சொன்னால் தயங்க தானே செய்வாள் ??

--உணர்வுகள் விளையாடும்....​

- நூருல் & நிலா.​

 

ithoe pottu vittaen adutha update. padithuvittu eppadi irukkunu sollunga meendum nalai santhikkalaam. comments-ku seekiramae reply seithudaraen ma. sorry for delay.

 

thanks veenashankar15
// (same as ur other stories) // have you read my other stories?????

madhuvai kapatra thaan santhose irukanae ;-)

 

thanks JananiSubbu
mathura hostel porala illaiyaannu seekiram sollidaroem ;-)