நாதநாதம் !

உடுக்கை யொத்த இடியொலியும்,மிடுக்காய் அந்த
விடையேறும் அரனின் மூன்றாம் கண் தீப்பொறியாய்
கண் பறிக்கும் மின்னலொளியும்,சடாமுடியில் தங்கும்
தண்ணென்ற கங்கை ஒத்துக் கொட்டுகின்ற மழையும்,
சேர்ந்திசை வழங்குகையில் எழுப்புகின்ற தாள இலயம்,
ஆர்ப்பரிக்கும் மனதிற்குள் மௌனத்தைக் கொண்டு தரும் !

ஈசான்யம் மட்டுமல்ல திசையாவும் கேட்கும் வண்ணம்,
ஈசானுபவத்தின் ஒலி பிரணவத்தோடு மனதில் புகும் !
மெதுவாய்க் கேட்குமொலி மெல்ல,மெல்ல வேகமேறி
அதுவே நாடியெங்கும் நர்த்தனிக்கத் தொடங்கும் போது ,
ஐம்புலன்கள் செயலிழந்து மனதின் ஆட்டம் நின்றுவிடும் !
அம்புலியைச் சூடியவன் தாண்டவமே தொடர்ந்து விடும் !

எங்கும் நிறையொலியை நம் செவிகளாலே கேட்பதில்லை!
பொங்கும் அவனொளியைக் கண்கள் மூலம் பார்ப்பதில்லை !
மழையாய்க் கொட்டும் அவனருள் தனையும் உணர்வதில்லை !
குழைகின்றக் கருணையில் நனைய மனம் நினைப்பதில்லை !
இப்படியே இருந்துவிட்டால் பிறவி பெற்றும் பெருமையில்லை
அப்பனவன் பொன்னடிக்கீழ் பணிந்து விட்டால் துன்பமில்லை !

வேட்கின்ற அன்பர்க்கெலாம் பார்ப்பதெலாம் அவன் உருவம் !
கேட்கின்ற ஒலியிலெல்லாம் நிறைவதுவும் இறைவன் நாதம் !
புறத்தெழும் ஆசையொலி நிறுத்திக் கொஞ்சம் உள்ளிருக்கும்,
அறத்திலுள்ள அன்பினொலி நாம் கேட்கத் தொடங்கிவிட்டால்,
உருவிலே உறைவதும், அருவமாய்த் திரிவதும், ஆதியந்தமிலா
பரஞ்சோதியாய் ஒளிர்வதும்,பரமனேயென்பது நன்கு புரியுமே !

Regards,

Pavithra

 

நான் மௌனமுற்றேன் என்று முதலில் சொன்னதும்,
நன்று உங்களின் 'ஐந்து' ப(க்)(த்)திமுத்து என்றதும்,
அங்கணன் குறிப்பினை உணர்ந்தே,நற்றமிழ்க் கவியே !
எங்கேனுமோர் குறிப்புண்டு, செந்தேனாம் உம் கவியில் !
அதைத் தேடிப் பி(ப)டிப்பதே வாசகர் எமக்குத் தொழில்!
புதையலைத் தேடுதல்,அதை அடைவதினும் மேலன்றோ?

இப்பத்தியை எழுதத் தூண்டியமைக்கு என் நன்றி !

 

உங்கள் பின்னூட்டத்திற்கு நன்றி, லக்ஷ்மி !

ஆம். ஒளியிலும்,ஒலியிலும் ,மழைத் துளியிலும்,வெளியிலும், உள்ளிலும் எங்கும் எதிலும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் இறைத்தன்மையை, நமக்கேற்ற வழியைத் தேர்ந்தெடுத்துப்,பயணம் செய்தால் நாமும் உணரமுடியும், அடைய முடியும் .

நிலையில்லாத நம் சுயத்தைப் பற்றிய எந்த நினைவுமின்றிக் ,கனவுமின்றி, சிவத்தைப் பற்றியே சிந்திக்கும் ஆழ்நிலை உறக்க நிலை வாய்த்துவிட்டால் , அப்பேரொளி(லி)யைப் ,பார்க்கவும் கேட்கவும், வழிவகுக்கும் விழிப்புநிலை எய்திடலாம்.

 

Thank you, Vaidehi ! My signature is my dad's favorite quote of Thirumoolar.

 

ஆம் பெரியம்மா, அவனின்றி ஏதுமில்லை ! தங்கள் பின்னூட்டத்திற்கு மிக்க நன்றி !

 

மகிழ்ச்சி !